ELENA OLAVE

Elena Olavek (Durango,1997) hainbat formatu, leku, eta modu diferenteetan idazten du, banaka zein kolektiboki. Bere lehengo poesia liburua Zeldak. Gorputz honetatik (2019) izan zen. Halaber, artearen historian graduatu izanik, bestelako bide batzuetatik ibiltzeko ere baliatu ditu hitzak, besteak beste, ikerketa artistikoarekin loturik. 

(L_II

Auzokidearen arnasestuekin batera

gauero errepikatzen den isiltasunak 

naizena edo izan nintekeenaren kontzientziara

itzularazten nau, hainbat lerro 

gurutzatzen diren puntura. 

Ilun dagoenean pentsatzen dut

ez dela izan erraza 

lur zati honetara heldu arteko bidea, 

ezerezetik su baxuak eta paisaia gozagarriak 

sortzeko gai izan garen arren. 

Eskerrak irudimenari.  

Eukalipto sukoi arteko ur-geldietan

oraindik ere elkarri gogorarazten diogu 

ez dugula zertan guztiz izan behar

koherenteak edo

zelai eremu horretakoak, 

ezta biharkoan ere

baliagarria denaren baliokidea. 

(L_7

Mantapean bizi eta karameluari papera 

kentzeko denbora hartzen duenak 

ulertuko du

zeri deitzen dioten afektu arraro edo bihurritua,

nolakoa zatekeen hark eragindako dardara. 

Komuneko ateko mezuak 

irakurtzeko erabakia hartzen duenak 

biziberrituko du

ahanzturara beharturiko intimitateen palinpsestoa,

gutun barrualdeetan edo burkopean

gordetako deklarazioak. 

Beste batzuen artxiboetatik paseatzean,

ezkutarazitako keinu zein ahotsek 

esanahia eta azalera 

berreskuratu dezakete;

ertz horietan batu ginen gu:

1979ko manifestu baten aztarnen bueltan,

80garren egunean, 

dantzarako gonbita egiten zuten kartelei so,

aurrekoek utzitako irudien gerizpean. 

Mugimendu polita da bildumatzea

bibrazioa iraunarazteaz batera

akorduak bermatzen baitu oraina.